Pagina's

vrijdag 14 februari 2014

Liefde, love, amour, liebe, amor

Ik hou van jou, I love you, Je t'aime, Ich liebe dich, Te amo 

 

In elke taal kent men het woord 'liefde' en 'ik hou van jou'. Maar wat men beleeft bij deze woorden kan per mens of zelfs per cultuur verschillen.
Waar denk jij aan bij liefde? Lichamelijke affectie of aantrekkingskracht tussen twee mensen, een hechte emotionele band?

Wat houd liefde vandaag de dag in? Waar scheiden de gewoonste zaak van de wereld is, waar beloftes van liefde en trouw en 'ik blijf bij je in goede en slechte dagen tot de dood ons scheid', zeldzaam zijn. Waar reclame voor 2nd Love word gepromoot. Waar liefde word verward met seks, of  romantiek, kortstondig en passioneel. Of waar dingen worden verzwegen en gerechtvaardigd onder de 'mantel der liefde'.
Liefde lijkt zo goedkoop..

Zo op deze Valentijnsdag dacht ik na over liefde..

Liefde is een woord waarin zoveel beschreven word: Acceptatie, het mogen zijn van wie je bent ongeacht je fouten en gebreken, geliefd, affectie, genegenheid, geborgenheid, veiligheid, vriendelijkheid, eerlijkheid en trouw.
Is liefde, geliefd worden en geliefd zijn niet iets waar ieder mensenhart naar verlangt? Ik weet niet hoe het met jou zit. Maar ik heb een tijd gehad dat het vanbinnen wel leek te schreeuwen: HOU VAN ME. En ben ik me in de gekste bochten gaan wringen om dat geschreeuw van binnen te overschreeuwen.
Ik kleurde mijn haar in de gekste kleuren en knipte het korter dan kort, zwart, paars, rood, hanenkam, opgeschoren zijkanten of punkharen, je kunt het zo gek niet bedenken. Ik hoopte eigenlijk dat iemand me mooi zou vinden, me lief zou vinden. En onder het mom van 'dat doet toch iedereen' begaf ik mij in mijn tienertijd op de datingsvloer en op mijn 18de internet daten want ja.. voor een relatie werd het nu toch echt wel eens tijd.
Terwijl ik diep vanbinnen opzoek was naar acceptatie, naar onvoorwaardelijk geliefd worden en geliefd zijn om wie ik ben heb ik mij op wegen begeven die ik liever niet had bewandeld. Ik heb stomme keuzes gemaakt en nam genoegen met surrogaat, want mijn honger naar liefde was groter dan mijn vermogen om anders te kiezen.
Mijn beeld van wat liefde was verdraait en verkleurd

Je zou kunnen zeggen dat de liefde die ik kende gebaseerd was op emoties. Onbetrouwbaar, kortstondig, soms heftig en passioneel, vandaag is het zo en morgen is het weer anders.

Ik verwarde liefde met lichamelijke affectie (nu kan lichamelijke affectie zeker een onderdeel zijn van liefde, of voortvloeien uit liefde, maar daar ga ik nu even niet op in) Daarom had ik bedacht dat mijn ouders niet van me zouden houden. Want elkaar een knuffel geven deden we niet echt thuis.

Maar er is een soort liefde die anders is, een hemelse liefde, een liefde die niet afhankelijk is van de stimulans die de ander geeft of niet geeft, een liefde die handelt ongeacht wat de ander zegt of doet.

Dat bestaat niet..
Toch wel.

In 1 Korinthe 13 staat een hele hoop beschreven over deze liefde.

De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.

Met andere woorden:

Liefde geeft nooit op.
Liefde geeft meer voor anderen dan voor zichzelf.
Liefde wil niet dat wat het niet heeft.
Liefde schept niet op.
Liefde is niet verwaand,
Dwingt zich niet op aan anderen,
Is niet altijd "ik eerst" 

Onteerd de ander niet
Word niet gauw boos,
Houdt geen score lijstjes bij van de zonden of fouten van anderen,
Juicht niet bij een nederlaag of falen 
Heeft plezier in de waarheid,
Vertrouwt God altijd in alles,
Zoekt altijd naar de beste,
Kijkt nooit meer terug,
Maar blijft tot het einde.

 Deze hemelse, goddelijke liefde is de liefde waar Jezus over spreekt in zijn woord. Hij draagt ons op God, jezelf en elkaar lief te hebben met deze liefde.

Misschien zeg je nu leg je de lat wel heel erg hoog!
Ja, Jezus standaard is zo anders dan we gewend zijn, maar niet onmogelijk.
immers.. wij kunnen liefhebben omdat God ons eerst heeft liefgehad.(1Joh 4:19)

Maar weet je wat het mooie is, dat wij het zelf niet hoeven te doen.. huh? Juist, we hoeven niet krampachtig ons best te doen om deze liefde uit te leven wat dat lukt ons nooit. Ons aandeel in het geheel is aangesloten te blijven op de bron van liefde zelf, namelijk Jezus en te kiezen voor deze weg van de liefde en wanneer wij die keuze (en elke keer weer daarvoor kiezen) maken in ons hart om vanuit deze liefde te leven zullen we zien dat God het is die stapje voor stapje ons hart en ons leven gaat veranderen, dan gaat de wereld om ons heen veranderen.

Wanneer we aangesloten zijn op de bron van liefde zelf (Jezus) en ons denken/voelen en handelen voort vloeit vanuit die liefde, dan kunnen we verschil uitmaken. Want dan hangt onze identiteit niet meer af van wat een ander van ons vind of denkt, maar gaat het zelfs een stapje verder, namelijk, onafhankelijk van wat een ander doet of zegt zijn we instaat de ander hoger te achten dan onszelf.

For King and Country schreef een nummer wat me al een tijdje raakt en bezighoud. Het heet The proof of your Love. De lyrics geven precies weer wat ik als afsluiter nog zou willen zeggen.


"Let my life be the proof, the proof of Your love"

zaterdag 8 februari 2014

Remembering Iwan

Vorig jaar, bijna een jaar geleden troffen we Iwan, een van onze vrienden van de straat, in een slechte toestand. Hij lag onder een soort van elkaar geknutseld plastic doek als afdakje langs de rand van het spoor op het randje van de dood.

Iwan langs het spoor
Gelukkig konden we Iwan verzorgen in een huis van vrienden. Zo had hij een dak boven zijn hoofd, een plek om te worden verzorgd en beter te worden. Vooral Lusi, mijn collega en vriendin, nam de verplegende taken op haar. TBC & Hiv waren de diagnose en zware klap voor Iwan. Gelukkig konden we hem vertellen van de Liefde van de Vader door Jezus en mocht ik getuige zijn van hoe Jezus het hart van deze jongen van de straat veranderde. Dat hij niet kon lezen of schrijven, maakte voor God niks uit, Hij gaf zelf in dromen en visioenen uitleg aan Iwan wat Hij had gedaan door zijn Zoon Jezus naar de wereld te sturen om de weg naar de Vader weer vrij te maken. Het was een indrukwekkende ervaring om mee te maken dat God zelf Iwan gaf wat hij zo hard nodig had. En zo mooi om dan gereedschap in Gods handen te zijn om te mogen bidden, te bemoedigen en naast iemand te staan in zijn proces.
Daarnaast hebben we samen gelachen en gehuild, samen momenten van het leven gedeeld. Ik weet nog goed, we zaten op de vloer te praten over onze families en ik vertelde dat ik mijn familie soms zo miste. Aan het einde van het gesprek gingen we bidden. Ik voor hem en hij voor mij. Ik zal nooit vergeten hoe Iwan voor me bad in al zijn puurheid en eenvoud van hart, sprak hij een gebed voor mij uit waarvan de tranen in mijn ogen sprongen. Niet van verdriet, maar omdat het eenvoudige gebed mijn ziel raakte en ik Gods aanwezigheid voelde. En dat er niets anders was dan de eenheid in Christus die alle cultuur, taal en alle andere barrières overbrugt.

Maar nu na een lange weg van vechten tegen Hiv heeft God de Vader Iwan Thuis geroepen op vrijdag 17 januari. Onze geliefde vriend is verlost van de strijd, de pijn en de moeiten van deze wereld en is nu in de hemel, waar het goed is. En zoals Lusi schreef: "For sure Jesus prepared a house for him and for sure he will meet the Father. May he rest in peace in Gods lap"

Remembering Iwan


Wil je meer weten over het initiatief in Jakarta, kijk dan eens op:

http://www.letsfollowjesus.com/

vrijdag 7 februari 2014

Even terugblikken: toen en nu, een grote mijlpaal


Ik ben maar liefst 46,1 kilo afgevallen!


Deze grote en belangrijke mijlpaal in mijn leven wilde ik natuurlijk graag met jullie delen. En natuurlijk wat fotomomenten van toen en nu zodat jullie het verschil kunnen zien.

Links ik in 2008, rechts ik vandaag 2014
Ik weet nog goed: het moment dat ik op de weegschaal stond en dat de wijzer 108 kilo aangaf. Wat heb ik toen gehuild.. Toen de weegschaal 128 kilo aangaf voelde ik mij verschrikkelijk: Een dik log monster.. een vet varken. Ik woog 2 keer zoveel als ik had gewogen. Niet dat dat 64 kilo een realistisch beeld was. Maar dat er wat moest veranderen, dat was duidelijk.
Maar wat een weg had ik nog te gaan, niet alleen in het verliezen van de kilo's maar ook in het genezen van mijn hart, het omarmen van mezelf, mijn lijf, hoe ik er uit zie.
Wanneer ik er voor bad was het alsof God zei dat ik pas al die kilo's kwijt kon raken als ik ze pas kon omarmen.. en daarmee mezelf te accepteren zoals ik was op dat moment.

Ik was dus de afgelopen 2 jaar al best wat kilo's kwijt geraakt. En afgelopen half jaar leerde ik weer in balans te komen met eten. Geen gesjoemel met eten, geen vreetbuien of andere acties. Ik denk dat door de acceptatie die ik voelde en de liefde van Jezus hier thuis dat het niet meer nodig was. De liefde van Jezus genas mijn hart en stapje bij beetje leerde ik mijzelf te omarmen, in mijn diepste falen en grootste zonden, ik mocht ervaren dat daar alleen maar heel veel liefde en genade van Jezus was. Zoveel..dat er geen ruimte meer was voor afwijzing naar mezelf. Met het afvallen van al die kilo's is mijn 'oude ik' van me 'afgevallen'

Zie het oude is voorbij gegaan.. het nieuwe is gekomen

Nu is mijn eetpatroon/gedrag in balans en eet ik vooral gezond. En daarmee verloor ik de laatste restjes overtollig vet ;p

En zo ontdekte ik dat een van de redenen waarom ik steeds zo ziek was in Indonesië was vanwege de toegevoegde kunstmatige kleur-,geur- & smaakstoffen in het eten. Vooral MSG, ook wel mononatriumglutomaan, ve-tsin, of E621 genoemd, maakt me ziek.

Tegenwoordig dus op de gezonde toer en E-nummervrij/biologisch eten

Lunch met homemade bread van Dieneke
Tuurlijk eet ik nog wel eens lekker een bakkie chips, chocolade of een lekkere koek. Maar balans dat is de key.

Nu is het een feestje om kleding te shoppen! Ik kan je vertellen dat het zo ontzettend goed voelt om langs de "maatje plus" afdeling te lopen en gewoon in een broek van de C&A te stappen.

This feels so GOOD =)

Niemand kan meer zeggen: Aafke is DIK

En zie het is zeer goed

God given pieces of grace and glory of my womenhood!


zaterdag 1 februari 2014

Even terugblikken: Toen en nu (deel 1)

Wat kan er toch veel veranderen in een jaar tijd. Vorig jaar scheurde ik nog op mijn scooter rond in Jakarta en waren dit soort taferelen mij niet vreemd
De kroepoekman

Banana boys

Met z'n drieen op de scooter past best!

Dit was mijn kamertje in Jakarta



Nu beschik ik over de luxe van een zitkamertje & slaapkamertje


haha en over deze harige vriend vertel ik later meer ;)


Mijn roze scooter heb ik ingeruild


Voor m'n Nederlandse fiets

Waar ik trouwens afgelopen zomer een leuk creatief projectje van had gemaakt

Gepimpte fiets
In Mei 2013 zat ik weer voor het eerst op de fiets sinds iets meer dan een jaar. Fietsen verleer je nooit en inmiddels waag ik me zelfs aan Mountainbiken in de Lelystadse bossen.

Resultaat na aan middagje Mountainbiken
Over creatieve projectjes gesproken...


Deze stof letters heb ik zelf gemaakt en hangen aan de muur van mijn zitkamertje.

Terug naar mijn harige vriend Boris :) Inmiddels woon ik dus al weer 6 maanden in Lelystad bij Jeroen en Dienke

Volgensmij had ik een eerder blog jullie al kennis laten maken met deze twee lieverds die me een thuis hebben gegeven, een plek in hun familie. Meer over Jeroen en Dieneke en hun droom/visie voor een gezinshuis en ontwikkelingen daar over kun je meer lezen op:
http://treeoflifehomemaking.blogspot.nl/

Ook Boris maakt dus onderdeel uit van het geheel hier in huis. We lachen wat af om zijn maffe streken.

 
Dat levert een hoop leuke plaatjes op.
Wandelen is een van Boris zijn favoriete dingen en we mogen dan ook graag samen er op uit in het bos voor het huis, genieten is dat!


Dat ik zou kunnen genieten van een hond als huisdier dat was ondenkbaar...dacht ik.. Voor wie mijn avonturen in Indonesië een beetje heeft gevolgd weet misschien nog dat ik als kerstmaal in 2009 hond voorgeschoteld kreeg. Een ware delicatesse daar, maar niet voor mij. Bovendien was mijn ervaring met de vieze, stinkende, schurftige straathonden van Indonesië ook niet echt behulpzaam. Dus sindsdien gingen honden en ik niet echt meer samen... MAAR Boris heeft daar verandering ingebracht en zou ik het nooit meer over m'n hart kunnen verkrijgen hond te eten.. voor mij geen hond in de pot ;p

Maar goed, zoals de titel doet vermoeden valt er dus nog veel meer te bloggen over alle veranderingen...Dus...

Word vervolgd :)