De eerste weken: Met m'n neus in de boeken

De eerste drie weken school zitten er alweer op. Tjonge wat is naar school gaan veranderd: het digitale tijdperk van inloggen met pasjes voordat je de school in en uit mag en school-emailadressen, online opslag mogelijkheden en het gewenste gebruik van laptops in de meeste lessen.

Reuze veel nieuwe indrukken zo die eerste weken.
Ik zit in een super leuke klas, waar de gemiddelde leeftijd 19 a 20 is. En inmiddels heb ik een paar leuke meiden gevonden waar ik leuk mee kan opschieten.

De eerste week had ik introductie week, waarin we veel uitleg kregen over hoe onze studie in elkaar zit. Er was ruimte om de docenten en elkaar te leren kennen en rustig te starten.
De tweede week werden we lekker in het diepe gegooid. Dit was soms best overweldigend , maar nu zo in de derde week ga ik de samenhang van de lessen zien en zie ik dat ik kennis kan toepassen die ik vorige week heb geleerd.


Vorige week hielden we ons bijvoorbeeld bezig met:
Wat is gezond en wat is ziek?
Wat doet een dokter bij lichamelijk onderzoek?
Wat versta jij onder hygiëne en veiligheid?
en leerde ik de anatomie van cellen, had ik mijn eerste les pathologie (ziekteleer) en had ik genoeg huiswerk om een hele dag mee te vullen.

Deze week hebben we o.a geleerd hoe je een vingerverbandje aanlegt. We stonden de hele tijd al zo te popelen om eindelijk iets te mogen doen. Erg leuk om een medisch-technische handeling te leren. Een vingerverbandje lijkt misschien simpel, maar het is nog een hele kunst om op een goede manier je druk te verdelen en er voor te zorgen dat je verbandje niet z'n doel voorbij schiet. Een hoop oefenen dus.

Een ander leuk moment in de les deze week was over de 'eed van Hippocrates'. De eed die alle artsen afleggen als ze zijn afgestudeerd. Ook wij als doktersassistenten zullen deze eed afleggen bij onze diplomering.
In het kader van etisch en integer handelen hadden we deze week al een voorproefje. Een van de docenten had deze eed aangepast en samen met de hele klas hebben we deze hard op uitgesproken.
Dit was de tekst:

Ik beloof dat ik alles wat tijdens het volgen van mijn studie als doktersassistente, alsook tijdens mijn stage die ik zal volgen, wat mij ter ore komt, of mij word toevertrouwd geheim zal houden.

Zo waarlijk helpe mij God almachtig.

Voor mij een mooi moment met een diepe betekenis.

Via deze youtube link kun je een leuk filmpje zien over de eed van Hippocrates:
https://www.youtube.com/watch?v=_oukhj8vSVo 

Voor deze week staat een door ons georganiseerde ouderavond op het programma en verder ben ik benieuwd wat deze week zal brengen.

Fijne week allemaal, ik geniet nog even van deze huiswerk vrije avond :)

Andere tijden

Wat kan er toch veel gebeuren in een korte tijd. Genoeg om over te schrijven dus: verhuizen naar Zwolle, vakantie en vandaag mijn eerste dag als studente Doktersassistente.

Goed, laat ik beginnen bij 1 augustus, mijn laatste werkdag bij TSN Lelystad, de dag van mijn vakantie en van verhuizen naar Zwolle.

Mijn spullen waren twee weken eerder al naar Zwolle verhuisd vanwege de vakantie van mijn familie.

Daar gingen mijn spullen in de auto en de kar

Door alle hulp met schilderen en wat kluswerk van mijn broers, zwager en (schoon)zus en ouders kon ik er zo in.
Inmiddels heeft alles z'n plekje gekregen en op een paar klusjes na is dan alles klaar. In mijn vakantie kon ik lekker de dozen uitpakken en het gezellig maken.

Jullie zijn vast nieuwschierig, dus hier een impressie, een 'rondleiding' door m'n kamertjes.

Links mijn slaapkamer en rechts de woonkamer

Zo kijk je de woonkamer binnen

Een heuse bank om lekker onderuitgezakt op de liggen na het harde studeren haha

2 opgeknapte rietenstoeltjes met gezellige kussentjes

Een van mijn creatieve projectjes aan de muur. Bij de kringloop vond ik voor een habbekrats een oud deurtje, waar ik kippengaas achter heb gezet en de verf heb ik opgeschuurd voor de 'vintage look'. Ik heb helaas geen before and after foto.

Natuurlijk een leuk ouderwets kapstokje...

Het gezellige hoekje naast de TV.

En in de slaapkamer mag het studeerhoekje niet ontbreken natuurlijk.

Het zithoekje naast de kledingkast moet nog opgeleukt worden.

En tot slot natuurlijk de badkamer

Wees welkom..
Koffie of thee is zo gezet!
Lieve groet ditmaal vanuit Zwolle

Klusserdeklus enzo

Eindeloze 'To do' lijstjes, kringloopbezoekjes, knutselprojectjes, klussen, schuren, plamuren, verven, en..verhuizen..

Het aftellen is nu echt begonnen, nog 4 weken werken en dan heb ik vakantie EN verhuis ik naar Zwolle.

In alle verhuisperikelen van de afgelopen maanden heb ik dwars door alles heen Gods trouw mogen ervaren en de zorg van mijn Hemelse Vader. Inmiddels woon ik nu tijdelijk bij vrienden in Lelystad omdat Wouter en Rebecca gezegend werden met een spoedige verkoop van hun huis. Maar in de week dat ik ging verhuizen kreeg ik een geweldig plekje in Zwolle Berkum. Twee kamertjes en een eigen badkamer op de bovenverdieping van een boerderij(zonder vee of landbouw), op 10 minuten fietsafstand van mijn zus, zwager en nichtje en 15 minuten fietsen van de stad en het station.

Afgelopen zaterdag was het dan zover en kon er geklust worden op m'n nieuwe kamertjes en hebben we een flinke start gemaakt. Het woonkamertje en slaapkamertje moesten worden voorzien van een likje verf. De badkamer vraagt alleen om een flinke schoonmaak beurt. Gelukkig kreeg ik hulp van mijn ouders, broer, zwager en zus

M'n nichtje kwam natuurlijk ook even de boel bekijken :)

Het groene op de muur word overigens wit. Zodra alles in de verf zit zal ik wat foto's plaatsen.
Komende zaterdag hoop ik dat we met het verf gedeelte klaar zijn en staat er voor volgende week nog een gezellig dagje achter de naaimachine gepland voor kussenhoezen en gordijnen... ahum.. ik denk dat mijn tante en moeder zich daarvooral mee bezig zullen houden en ik en mijn zusje met het opknappen en verven van wat meubeltjes.

Natuurlijk heb ik de boel daar in Zwolle lekker verkent op de fiets.

Gezellig samen met Ineke, mijn zus en Talitha.

Wat word ze alweer groot he?! T'is enorm genieten en zo leuk om tante te zijn :) En straks woon ik om de hoek.

Ook leuk om te weten is dat Jeroen en Dieneke inmiddels hun gezinshuis in Ede zijn begonnen. Ik mag er graag lekker logeren en straks in de vakantie ook weer even gezellig langs.

Liese en ik even lekker gek doen

Vorige week kwamen mijn schoolboeken binnen. Ik werd meteen enthousiast!
Anatomie & Fysiologie, rekenen, taal, geneesmiddelenkennis, triage, verpleegtechnisch handelen.. er valt een hoop te leren! Terwijl ik zo door de boeken bladerde kreeg ik enorm veel zin om te beginnen. Maar nog even geduld. 18 augustus is het zo ver.

Een jaar in Nederland en familie momentjes

Vandaag precies een jaar geleden kwam ik aan op Schiphol. Terug in Nederland vanuit Indonesië. Wat kan er in een jaar tijd veel gebeuren en veranderen. Maar zo terug kijkend ben ik vooral diep onder de indruk van Gods trouw, van de rijke genade van Jezus en Zijn liefde voor mij.

Soms in de omstandigheden van het leven is het zo makkelijk om alleen maar te kijken naar onze omstandigheden. Maar ik leerde mijn ogen richt te houden op Jezus, gefocust zijn op Hem en om de wil van de Vader te doen, net als Jezus dat deed.

Ondertussen sinds mijn laatste blog heb ik alweer heel wat beleeft.

Een dagje op mijn nichtje passen hoorde daarbij. Wat heb ik daar weer van genoten! Ondertussen al een hele meid, en lachen dat ze doet. Ze is druk bezig met het ontdekken van haar handjes en voetjes. vertederend om te zien.

Oom Kasper kan het ook goed vinden met z'n kleine nichtje en is er maar wat wijs mee

Als broers, zwager en (schoon)zussen & Talitha gingen we een dagje naar onze grootouders. We zijn bevoorrecht met het feit dat ze alle 4 nog in leven zijn. Het was een bijzondere dag.
We begonnen de dag in Groningen bij opa & oma die inmiddels van de boerderij via een vrijstaand huis in een appartement zijn gaan wonen.

Even lekker koffie drinken en bijpraten

Mijn grootouders hebben geen grote tuin meer. Van de tuin hadden ze echt iets bijzonders gemaakt en samen altijd van hartelust samen onderhouden. Tuinieren was echt hun hobby.

Ik vond nog wat oude foto's op mijn laptop, dus bij deze kleine een impressie

De oude tuin van mijn opa en oma

Maar  nu dus in een appartement, het was heel leuk om te zien dat ze van het balkonnetje echt iets moois hadden gemaakt, met gezellige hoekjes.

Op het balkon en het uitzicht

Oma verteld van alle creatieve projectjes waar ze mee bezig is

Natuurlijk ook even lekker gek doen

En na een stevige lunch..

Op naar Friesland waar we werden verwelkomd met koffie en taart

Trotse beppe

We hebben genoten met z'n allen die dag. Beppe vroeg of we volgend weekend weer kwamen.
We doen het zeker nog een keer.
Wat ben ik dan blij dat ik nu in Nederland ben en deze dingen kan doen. Mag investeren in familie relaties en genieten van het samen zijn.

Verder maakte ik de Sedermaaltijd mee. Het Joodse Pascha. Het was erg indrukwekkend om te horen hoe dit feest verwijst naar het lijden en sterven van Jezus maar ook naar onze toekomst in de Hemel met Hem samen.

En in het paasweekend logeerde ik nog voor de aller aller laaste keer bij Jeroen en Dieneke in Lelystad.

Nog even genieten van de tuin die prachtig in bloei stond

Ook had ik een gesprek op het Roc college, voor mijn opleiding tot Doktersassistente. Het was een goed gesprek en in ben door naar de volgende ronde op 3 juni. Dan heb ik een intakedag, gesprekken met docenten, meer informatie over de opleiding en mogelijk een opdracht.
Zoals het er nu uitziet zal ik in Augustus gaan starten met de opleiding.

Ik heb er zin in!
Maar nog even geduld!

Voor nu nog even een paar dagen werken en dan even 4 dagen vakantie! Joepie :)

Afscheid en toch niet, nieuwe stappen & nieuwe plannen

"For I know the plan I have for you " declares the Lord... 

"plans to give you hope and a future." Jeremiah 29:11

Dit was de tekst die ik vorig jaar op een mooie beker op mijn verjaardag kreeg. Ook de tekst die de Heilige Geest me liet zien toen ik bij Jeroen en Dieneke kwam wonen. En nu de afgelopen weken komt Jeremia 29:11 terug in mijn gedachten.
Een toepasselijke tekst in wat er zo allemaal gebeurde de afgelopen weken.

Zoals jullie weten werk ik op dit moment bij TSN thuiszorg. Het is een geweldig avontuur met God waarin ik zoveel heb mogen leren over Gods trouw, over dienstbaar zijn, ik leerde wat nederigheid is en het verschil tussen peoplepleasen en God behagen. Ik leerde grenzen stellen en geestelijke strijd, ik leerde zoveel meer dan alleen schoonmaken. Ik heb mogen zien hoe God mij zegende en mij dingen toevertrouwde. Ik leerde trouw te zijn in het kleine en te dienen in het onzichtbare.

Tot en met de zomer werk ik nog bij TSN en daarna hoop ik te starten met de opleiding tot Doktersassistente. Ik heb ontzettend veel zin om hier aan te beginnen.
De dingen die ik in Indonesië heb meegemaakt en gezien heb zijn bepalend geweest in de keuze voor deze opleiding. Ik hoop dit beroep mee terug te nemen de grenzen over. Maar dat is nog even toekomstmuziek. Nu is het een diep gekoesterde droom waaraan ik mag beginnen in de vorm van deze opleiding. Ik sta te popelen om weer naar school te gaan.
Bloedprikken, injecties geven, uitstrijkjes maken, wonden verbinden, oren uitspuiten, anatomie en pathologie, triage en labaratorium onderzoek, zijn allemaal dingen waarmee ik aan de slag ga.

Ik heb me ingeschreven bij het ROC hier in Lelystad voor de BOL opleiding (fulltime naar school) daarnaast heb ik gesolliciteerd bij het Gezondheidscentrum Asielzoekers (GCA) voor een werk- en leerbaan. Zodat ik de BBL variant kan gaan volgen en op die manier zou ik na de zomer op kamers zou wonen. Maar ook hierin heeft God alles in zijn hand. Hij weet immers wat het beste is voor mij en ik ben benieuwt waar zich de deuren zullen gaan openen.

Ook verhuizen stond op de planning. Het is wonderlijk en bijzonder hoe God voorzag in nieuwe woonruimte, hoe alles qua timing precies op z'n plek viel.
De afgelopen 9 maanden bij Jeroen en Dieneke waren een cadeautje van God en ik ben zo ontzettend dankbaar voor de tijd die ik daar heb gehad. Ik ben zo benieuwd naar hoe hun plannen verder vorm gaan krijgen. Het heel erg bijzonder om het leven met elkaar te mogen delen, en te ervaren dat ik helemaal bij het gezin hoor. Dus echt afscheid is het niet, want komende weekend kom ik gewoon weer eventjes een nachtje thuis.

Boris liet me vanmorgen via de sms weten dattie me ook miste

 :)

Mn nieuwe kamertje

Knus en gezellig

In het proces van het loslaten van thuis bij Jeroen en Dieneke en het wonen op m'n nieuwe stekkie maakte God weer duidelijk waar het werkelijk om gaat. Namelijk een dak boven mijn hoofd en voedsel voor elke dag. Dat wanneer wij Gods koninkrijk zoeken al het andere ons erbij gegeven zal worden.
Ik schaamde me dan weer voor het feit dat ik niet op mezelf woon. Ik vergeleek mezelf met anderen van mijn leeftijd, met wat zij allemaal wel niet hadden: een eigen huis, een man, kinderen...
Het stereotype huisvrouw.. Maar ik heb weer mogen leren dat het belangrijkste is dat we de wil van de Vader doen voor ons leven. Net als Jezus dat deed. En dat het God niet gaat om het stereotype huisvrouw, maar liever een Spreuken 31 vrouw :)

Nu geniet ik elke dag van de dingen die God mij geeft.
Voor nu horen daar Wouter en Rebecca bij met hun 2 prachtige jongetjes bij. Mijn nieuwe huisgenootjes.

Zaterdag gingen we samen naar het team Eredivisie Volleybal aanmoedigen, waar Wouter coach van is. 

Het team van Wouter werd flink ingemaakt, maar desondanks staan ze toch in de finale. Op zondag gingen we zelf volleyballen op het strand van Lelystad. We hadden een hoop lol en ik heb nog steeds een blauwe pols haha :)
's Avonds hebben we heerlijk bij de vuurkorf gezeten en onder het genot van marshmallows en chocolademelk een heerlijke tijd gehad. Een goede start van het wonen op deze nieuwe plek.


Als afsluiter wil ik het gebedje van Daan met jullie delen:

'Lieve God, dank U wel dat Aafke bij ons woont.'

Amen!

Liefde, love, amour, liebe, amor

Ik hou van jou, I love you, Je t'aime, Ich liebe dich, Te amo 

 

In elke taal kent men het woord 'liefde' en 'ik hou van jou'. Maar wat men beleeft bij deze woorden kan per mens of zelfs per cultuur verschillen.
Waar denk jij aan bij liefde? Lichamelijke affectie of aantrekkingskracht tussen twee mensen, een hechte emotionele band?

Wat houd liefde vandaag de dag in? Waar scheiden de gewoonste zaak van de wereld is, waar beloftes van liefde en trouw en 'ik blijf bij je in goede en slechte dagen tot de dood ons scheid', zeldzaam zijn. Waar reclame voor 2nd Love word gepromoot. Waar liefde word verward met seks, of  romantiek, kortstondig en passioneel. Of waar dingen worden verzwegen en gerechtvaardigd onder de 'mantel der liefde'.
Liefde lijkt zo goedkoop..

Zo op deze Valentijnsdag dacht ik na over liefde..

Liefde is een woord waarin zoveel beschreven word: Acceptatie, het mogen zijn van wie je bent ongeacht je fouten en gebreken, geliefd, affectie, genegenheid, geborgenheid, veiligheid, vriendelijkheid, eerlijkheid en trouw.
Is liefde, geliefd worden en geliefd zijn niet iets waar ieder mensenhart naar verlangt? Ik weet niet hoe het met jou zit. Maar ik heb een tijd gehad dat het vanbinnen wel leek te schreeuwen: HOU VAN ME. En ben ik me in de gekste bochten gaan wringen om dat geschreeuw van binnen te overschreeuwen.
Ik kleurde mijn haar in de gekste kleuren en knipte het korter dan kort, zwart, paars, rood, hanenkam, opgeschoren zijkanten of punkharen, je kunt het zo gek niet bedenken. Ik hoopte eigenlijk dat iemand me mooi zou vinden, me lief zou vinden. En onder het mom van 'dat doet toch iedereen' begaf ik mij in mijn tienertijd op de datingsvloer en op mijn 18de internet daten want ja.. voor een relatie werd het nu toch echt wel eens tijd.
Terwijl ik diep vanbinnen opzoek was naar acceptatie, naar onvoorwaardelijk geliefd worden en geliefd zijn om wie ik ben heb ik mij op wegen begeven die ik liever niet had bewandeld. Ik heb stomme keuzes gemaakt en nam genoegen met surrogaat, want mijn honger naar liefde was groter dan mijn vermogen om anders te kiezen.
Mijn beeld van wat liefde was verdraait en verkleurd

Je zou kunnen zeggen dat de liefde die ik kende gebaseerd was op emoties. Onbetrouwbaar, kortstondig, soms heftig en passioneel, vandaag is het zo en morgen is het weer anders.

Ik verwarde liefde met lichamelijke affectie (nu kan lichamelijke affectie zeker een onderdeel zijn van liefde, of voortvloeien uit liefde, maar daar ga ik nu even niet op in) Daarom had ik bedacht dat mijn ouders niet van me zouden houden. Want elkaar een knuffel geven deden we niet echt thuis.

Maar er is een soort liefde die anders is, een hemelse liefde, een liefde die niet afhankelijk is van de stimulans die de ander geeft of niet geeft, een liefde die handelt ongeacht wat de ander zegt of doet.

Dat bestaat niet..
Toch wel.

In 1 Korinthe 13 staat een hele hoop beschreven over deze liefde.

De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.

Met andere woorden:

Liefde geeft nooit op.
Liefde geeft meer voor anderen dan voor zichzelf.
Liefde wil niet dat wat het niet heeft.
Liefde schept niet op.
Liefde is niet verwaand,

Dwingt zich niet op aan anderen,
Is niet altijd "ik eerst" 
Onteerd de ander niet
Word niet gauw boos,
Houdt geen score lijstjes bij van de zonden of fouten van anderen,

Juicht niet bij een nederlaag of falen 
Heeft plezier in de waarheid,
Vertrouwt God altijd in alles,
Zoekt altijd naar de beste,
Kijkt nooit meer terug,
Maar blijft tot het einde.

 Deze hemelse, goddelijke liefde is de liefde waar Jezus over spreekt in zijn woord. Hij draagt ons op God, jezelf en elkaar lief te hebben met deze liefde.

Misschien zeg je nu leg je de lat wel heel erg hoog!
Ja, Jezus standaard is zo anders dan we gewend zijn, maar niet onmogelijk.
immers.. wij kunnen liefhebben omdat God ons eerst heeft liefgehad.(1Joh 4:19)

Maar weet je wat het mooie is, dat wij het zelf niet hoeven te doen.. huh? Juist, we hoeven niet krampachtig ons best te doen om deze liefde uit te leven wat dat lukt ons nooit. Ons aandeel in het geheel is aangesloten te blijven op de bron van liefde zelf, namelijk Jezus en te kiezen voor deze weg van de liefde en wanneer wij die keuze (en elke keer weer daarvoor kiezen) maken in ons hart om vanuit deze liefde te leven zullen we zien dat God het is die stapje voor stapje ons hart en ons leven gaat veranderen, dan gaat de wereld om ons heen veranderen.

Wanneer we aangesloten zijn op de bron van liefde zelf (Jezus) en ons denken/voelen en handelen voort vloeit vanuit die liefde, dan kunnen we verschil uitmaken. Want dan hangt onze identiteit niet meer af van wat een ander van ons vind of denkt, maar gaat het zelfs een stapje verder, namelijk, onafhankelijk van wat een ander doet of zegt zijn we instaat de ander hoger te achten dan onszelf.

For King and Country schreef een nummer wat me al een tijdje raakt en bezighoud. Het heet The proof of your Love. De lyrics geven precies weer wat ik als afsluiter nog zou willen zeggen.

"Let my life be the proof, the proof of Your love"

Remembering Iwan

Vorig jaar, bijna een jaar geleden troffen we Iwan, een van onze vrienden van de straat, in een slechte toestand. Hij lag onder een soort van elkaar geknutseld plastic doek als afdakje langs de rand van het spoor op het randje van de dood.

Iwan langs het spoor

Gelukkig konden we Iwan verzorgen in een huis van vrienden. Zo had hij een dak boven zijn hoofd, een plek om te worden verzorgd en beter te worden. Vooral Lusi, mijn collega en vriendin, nam de verplegende taken op haar. TBC & Hiv waren de diagnose en zware klap voor Iwan. Gelukkig konden we hem vertellen van de Liefde van de Vader door Jezus en mocht ik getuige zijn van hoe Jezus het hart van deze jongen van de straat veranderde. Dat hij niet kon lezen of schrijven, maakte voor God niks uit, Hij gaf zelf in dromen en visioenen uitleg aan Iwan wat Hij had gedaan door zijn Zoon Jezus naar de wereld te sturen om de weg naar de Vader weer vrij te maken. Het was een indrukwekkende ervaring om mee te maken dat God zelf Iwan gaf wat hij zo hard nodig had. En zo mooi om dan gereedschap in Gods handen te zijn om te mogen bidden, te bemoedigen en naast iemand te staan in zijn proces.
Daarnaast hebben we samen gelachen en gehuild, samen momenten van het leven gedeeld. Ik weet nog goed, we zaten op de vloer te praten over onze families en ik vertelde dat ik mijn familie soms zo miste. Aan het einde van het gesprek gingen we bidden. Ik voor hem en hij voor mij. Ik zal nooit vergeten hoe Iwan voor me bad in al zijn puurheid en eenvoud van hart, sprak hij een gebed voor mij uit waarvan de tranen in mijn ogen sprongen. Niet van verdriet, maar omdat het eenvoudige gebed mijn ziel raakte en ik Gods aanwezigheid voelde. En dat er niets anders was dan de eenheid in Christus die alle cultuur, taal en alle andere barrières overbrugt.

Maar nu na een lange weg van vechten tegen Hiv heeft God de Vader Iwan Thuis geroepen op vrijdag 17 januari. Onze geliefde vriend is verlost van de strijd, de pijn en de moeiten van deze wereld en is nu in de hemel, waar het goed is. En zoals Lusi schreef: "For sure Jesus prepared a house for him and for sure he will meet the Father. May he rest in peace in Gods lap"

Remembering Iwan

Wil je meer weten over het initiatief in Jakarta, kijk dan eens op:

http://www.letsfollowjesus.com/

Even terugblikken: toen en nu, een grote mijlpaal

Ik ben maar liefst 46,1 kilo afgevallen!

Deze grote en belangrijke mijlpaal in mijn leven wilde ik natuurlijk graag met jullie delen. En natuurlijk wat fotomomenten van toen en nu zodat jullie het verschil kunnen zien.

Links ik in 2008, rechts ik vandaag 2014

Ik weet nog goed: het moment dat ik op de weegschaal stond en dat de wijzer 108 kilo aangaf. Wat heb ik toen gehuild.. Toen de weegschaal 128 kilo aangaf voelde ik mij verschrikkelijk: Een dik log monster.. een vet varken. Ik woog 2 keer zoveel als ik had gewogen. Niet dat dat 64 kilo een realistisch beeld was. Maar dat er wat moest veranderen, dat was duidelijk.
Maar wat een weg had ik nog te gaan, niet alleen in het verliezen van de kilo's maar ook in het genezen van mijn hart, het omarmen van mezelf, mijn lijf, hoe ik er uit zie.
Wanneer ik er voor bad was het alsof God zei dat ik pas al die kilo's kwijt kon raken als ik ze pas kon omarmen.. en daarmee mezelf te accepteren zoals ik was op dat moment.

Ik was dus de afgelopen 2 jaar al best wat kilo's kwijt geraakt. En afgelopen half jaar leerde ik weer in balans te komen met eten. Geen gesjoemel met eten, geen vreetbuien of andere acties. Ik denk dat door de acceptatie die ik voelde en de liefde van Jezus hier thuis dat het niet meer nodig was. De liefde van Jezus genas mijn hart en stapje bij beetje leerde ik mijzelf te omarmen, in mijn diepste falen en grootste zonden, ik mocht ervaren dat daar alleen maar heel veel liefde en genade van Jezus was. Zoveel..dat er geen ruimte meer was voor afwijzing naar mezelf. Met het afvallen van al die kilo's is mijn 'oude ik' van me 'afgevallen'

Zie het oude is voorbij gegaan.. het nieuwe is gekomen

Nu is mijn eetpatroon/gedrag in balans en eet ik vooral gezond. En daarmee verloor ik de laatste restjes overtollig vet ;p

En zo ontdekte ik dat een van de redenen waarom ik steeds zo ziek was in Indonesië was vanwege de toegevoegde kunstmatige kleur-,geur- & smaakstoffen in het eten. Vooral MSG, ook wel mononatriumglutomaan, ve-tsin, of E621 genoemd, maakt me ziek.

Tegenwoordig dus op de gezonde toer en E-nummervrij/biologisch eten

Lunch met homemade bread van Dieneke

Tuurlijk eet ik nog wel eens lekker een bakkie chips, chocolade of een lekkere koek. Maar balans dat is de key.

Nu is het een feestje om kleding te shoppen! Ik kan je vertellen dat het zo ontzettend goed voelt om langs de "maatje plus" afdeling te lopen en gewoon in een broek van de C&A te stappen.

This feels so GOOD =)

Niemand kan meer zeggen: Aafke is DIK

En zie het is zeer goed

God given pieces of grace and glory of my womenhood!

Even terugblikken: Toen en nu (deel 1)

Wat kan er toch veel veranderen in een jaar tijd. Vorig jaar scheurde ik nog op mijn scooter rond in Jakarta en waren dit soort taferelen mij niet vreemd

De kroepoekman

Banana boys

Met z'n drieen op de scooter past best!

Dit was mijn kamertje in Jakarta

Nu beschik ik over de luxe van een zitkamertje & slaapkamertje

haha en over deze harige vriend vertel ik later meer ;)

Mijn roze scooter heb ik ingeruild

Voor m'n Nederlandse fiets

Waar ik trouwens afgelopen zomer een leuk creatief projectje van had gemaakt

Gepimpte fiets

In Mei 2013 zat ik weer voor het eerst op de fiets sinds iets meer dan een jaar. Fietsen verleer je nooit en inmiddels waag ik me zelfs aan Mountainbiken in de Lelystadse bossen.

Resultaat na aan middagje Mountainbiken

Over creatieve projectjes gesproken...

Deze stof letters heb ik zelf gemaakt en hangen aan de muur van mijn zitkamertje.

Terug naar mijn harige vriend Boris :) Inmiddels woon ik dus al weer 6 maanden in Lelystad bij Jeroen en Dienke

Volgensmij had ik een eerder blog jullie al kennis laten maken met deze twee lieverds die me een thuis hebben gegeven, een plek in hun familie. Meer over Jeroen en Dieneke en hun droom/visie voor een gezinshuis en ontwikkelingen daar over kun je meer lezen op:
http://treeoflifehomemaking.blogspot.nl/

Ook Boris maakt dus onderdeel uit van het geheel hier in huis. We lachen wat af om zijn maffe streken.

 

 

Dat levert een hoop leuke plaatjes op.
Wandelen is een van Boris zijn favoriete dingen en we mogen dan ook graag samen er op uit in het bos voor het huis, genieten is dat!

Dat ik zou kunnen genieten van een hond als huisdier dat was ondenkbaar...dacht ik.. Voor wie mijn avonturen in Indonesië een beetje heeft gevolgd weet misschien nog dat ik als kerstmaal in 2009 hond voorgeschoteld kreeg. Een ware delicatesse daar, maar niet voor mij. Bovendien was mijn ervaring met de vieze, stinkende, schurftige straathonden van Indonesië ook niet echt behulpzaam. Dus sindsdien gingen honden en ik niet echt meer samen... MAAR Boris heeft daar verandering ingebracht en zou ik het nooit meer over m'n hart kunnen verkrijgen hond te eten.. voor mij geen hond in de pot ;p

Maar goed, zoals de titel doet vermoeden valt er dus nog veel meer te bloggen over alle veranderingen...Dus...

Word vervolgd :)